BMW Sport

[center]E12 535i M[/center]

W 1976 roku złożono w Rosslyn (Republika Południowej Afryki) specjalny model 530 Motorsport Edition z 6-cylindrowym silnikiem z wtryskiem, o mocy 197 KM. Wyprodukowano ich tam około 100 sztuk. Wszystkie były polakierowane na biało i oklejone trzykolorowymi emkowskimi pasami Rok później model E12 wygrał 24-godzinny wyścig w Spa mimo iż BMW ograniczyło swoją pomoc w tym względzie tylko do spraw dotyczących homologacji samochodu. Maksymalna moc E12 kształtowała się wtedy na poziomie 280 KM. Jednak te samochody przeważnie można było spotkać w opcji z wyżyłowanym 240-konnym silnikiem co w połączeniu z samochodem o masie 1200 kg (w tamtych czasach ciężki jak na wyścigówkę) 8s. do 100km/h. Oba wydarzenia były zapowiedzią produkcji zmodyfikowanej na sportowo limuzyny, która będzie opuszczać fabrykę – serii E12. W zaprezentowanym w 1979 roku we Frankfurcie pierwszym sedanie z mało mówiącym jeszcze wtedy emblematem M zastosowano 6-cylindrową 12-zaworową jednostkę M30 o pojemności 3453ccm znaną z 735i (E23) oraz z 635Csi, o mocy 218przy 5200 obr/min. Osiągi seryjnie produkowanego sedana wywarły wrażenie na oglądających i zarazem strach u konkurencji: 1319 kg 7,2s do setki i do 219 km/h prędkości maksymalnej. E12 jak na tamte czasy miało ponadczasową linię a także świetne zawieszenie i bogate wyposażenie. W kwietniu 1980 roku pierwsze 535i zjechało z taśm fabrycznych linii E12 w niemieckim Dingolfing. Nadano mu symbol M i ręcznie już modyfikowano u nadwornego tunera BMW Motorsport w Monachium; zmianom uległo zawieszenie, układ kierowniczy oraz stylizacja nadwozia mająca odróżnić seryjnie produkowany model od konwencjonalnie wytwarzanych ,,piątek” Wymiary praktycznie pokryły się z E12. Najszybciej zauważalne charakterystyczne cechy nowego modelu które odróżniały M od cywilnej wersji, to 14 calowe aluminiowe felgi BBS o szerokości 6,5 cala do których idealnie przylegały opony w rozmiarze 195/70VR14, a także aerodynamiczny kołnierz z przodu i spory gumowy spojler na tylnej klapie. Gdyby ktoś nadam miał problem z rozpoznaniem wątpliwości rozwiewały trzykolorowe pasy w kolorach M Motorsport, biegnące po bokach i poniżej linii reflektorów sportowej ,,piątki” oraz emblematy na atrapie chłodnicy (z prawej strony symbol ///M), z lewej strony oznaczenie 535i (nomenklaturę M5 zapoczątkowała dopiero seria E28).Model by dostępny aż w 14 kolorach nadwozia i tapicerki. Spora moc i wysoki moment obrotowy 308 Nm przy 4000 obr/min potrafiły szybko wywołać uśmiech na twarzy każdego użytkownika od pierwszych chwil za kierownicą. Konfiguracje uzupełniono o szperę (o przełożeniu 3,07:1) i szybką pięciobiegową skrzynię. Precyzyjny układ kierowniczy był praktycznie protoplastą systemu servotronic, ponieważ dysponował funkcją zmiany charakterystyki układu w zależności od prędkości obrotowej silnika. Czego chcieć więcej? Przydałoby się jeszcze zawieszenie znoszące potencjał zasiadającego za sportową kierownicą (pochodzącą z M1) rozochoconego użytkownika. W początkowych modelach zawieszenie modyfikowano na podstawie podwozia seryjnych E12 z sześciocylindrowymi silnikami montując sportowe amortyzatory i sprężyny Bilsteina a także stabilizatory przechyłów z przodu i z tyłu. Rozgrzane do czerwoności emocje kierowcy hamowały cztery tarcze (przednie wentylowane o zwiększonej do 3 mm grubości i 280 mm średnicy, 272mm z tyłu) Ciało kierowcy trzymały mocno wyprofilowane sportowe fotele Recaro (w opcji były dostępne fotele ASS, ewidentnie wskazujące sportowy charakter samochodu) Na liście wyposażenia dodatkowego widniały przyciemniane szyby, prawe lusterko i regulacja wysokości siedzenia pasażera. Jedynym minusem tego auta był brak katalizatora (co nieznacznie obniżyło by moc) we wszystkich wersjach przez co nie spełniał restrykcyjnych amerykańskich norm emisji spalin i nie mógł być oferowany na tamtejszym rynku. Przez dwa lata od kwietnia 1980r. do lipca 1981r. wyprodukowano jedynie 1640 egzemplarzy tego modelu, przez co obecnie nabycie tego modelu graniczy z cudem; 950 sztuk zjechało z taśm w Dingolfing z kierownicą po lewej stronie, 450 po prawej i 240 (także po prawej) złożono w systemie CKD (Complete Knock Down – składane auta z zestawów przysłanych z Niemiec) w fabryce w Rosslyn na terenie dzisiejszego RPA.
BMW Motorsport zbudowało ponadto trzy specjalne edycje E12: pierwszą w 1974 roku 3.0 CSL zbudowaną przez Mr Sieff, drugą 3.2 litra w 533i z 1987 roku i trzecią już seryjną M535i. Kiedy BMW budowało ekonomiczną wersję 518 (90 KM) ze względu na kryzys paliwowy w 1974 roku, Alpina wypuściła specjalne turbo – z 3.5 litra o mocy 330 KM w B7s!









źródło: BMW Trends - sam przepisywałem